KÖŞE YAZILARI

          Sevgili  anne ve babalar;  Bu yazımda size çocuklarımızda gördüğümüz davranış bozukluklarından biri olan “kindar olma duygusunu”  anlatacağım.  Tabi ki; yine bir öğretmen gözüyle.

   Bizler çocuklarımızı dünyaya getirirken, onları isterken hep iyi ve güzel dilekler dileriz .Fakat bu zaman içinde  yaşanan olaylarla ,bizi istemediğimiz sonuçlara götürür..El bebe gül bebe büyüttüğümüz çocuklar nasıl olurda bir zaman sonra bize karşı nefret oklarını atarlar.

 Maalesef ki; bu duygular hep bencil veya hep  öteki  duygusundan kaynaklanmaktadır.”bak gördün mü ?Senin kardeşin nasıl da akıllı, O’ her şeyi biliyor.ya sen ? koca bir hiçsin.. Bu güne kadar hiçbir şeyi doğru dürüst yapamadın.” Duygusuyla konuşulan çocuk hangi değerde görür kendini.?

Bizler, ebeveyn olarak kardeş ilişkisinde maalesef dengeyi hiçbir şekilde doğru  koyamıyoruz. Birini diğerine tercih ediyoruz.Kardeşinin yanında ”Aaa! öğretmenim biliyor musunuz,o çok akıllıdır,buna hiç benzemez” sözünü duyduğumda ,içim sadece acı çekiyor. Bu maalesef küçük bir örnek .Bunun gibi binlerce örneği verebiliriz.

İşte bu sözleri duyan çocuk ,kendini değersiz ve sevilmeyen çocuk olarak ilân ediyor.Ve   o da kendini anlatmak için ,kendi  içinde bir takım yollara başvuruyor.Aslında çocuğumuzun yaptığı “beni görün ,bende sizin çocuğunuzum duygusudur”.

Çocuğumuzun   kendini ifade etme yolu ne yazık i; davranış yanlışlığı olarak kendini gösteriyor.

Ve artık başa  çıkılmayan , sorunlu , başarısız, geçimsiz ve  her  ortamsa sizi utandıran  ve size kin duyan bir çocuğunuz var. Kutlarım sizi.

Ve bu çocuk zaten sizin değildi. Yapılan kardeş ayrımı çocuğunuzu size karşı nefrete dönüştürmüştür. “Sizin çocuğunuz sizi kötü anne –baba ilan etmiştir” O’nun küçücük dünyasında hep iz olarak kalacaksınız. Hatanızı telafi etseniz bile.

İşin acı yanı ,beklide en üzücü tarafı ,bu tür çocuklara sahip anne- babaların çocuklarından utandıkları için onları  gün içinde görmeyecekleri bir okula göndermeleridir.Sözde kendi sorumluluklarını yerine getirme duygusunu aşmak istemektedirler.Aslında bu davranış “çocuktan kaçıştır”

Oysa ; yapılacak çok basittir.O nu hayata bağlayacak tek şey sevilme duygusudur ve değer verme duygusudur.

 Çocuğumuzda ki davranış değişliğini fark ettiğimiz anda duruma el koymak  ve atılacak adımlarda beraber olmak.

Sevgili anne- babalar; kardeşler arasındaki “denge” sizin davranışlarınızla eş değerdir.; bu çocuklar sizindir.Yaptığınız yanlış bir davranış ,diğerini “öteki” yapacaktır.

Bunun İçin Yapacaklarınız:

1-çocuğunuza karşı daima güler yüzlü ve sevimli olun.

2- arkadaşlarının yanında sakın kabahatini yüzüne vurmayın.

3-En küçük davranışını ödüllendirin.( öpmek,sarılmak,aferin gibi)

Lütfen! bu dengeyi ;iyi koyunuz.

Sevgiyle kalın .

                          Ayten  Işıldağ