KÖŞE YAZILARI

“”   ÇOCUKLARIMIZI  KÖTÜ  EĞİTİYORUZ.”!

Sevgili  anne ve babalar değerli öğretmen arkadaşlarım;

“Uzun  zamandır düşündüğüm  ve zihnimde olgunlaştırdığım bir yazı dizi gerçekleştirmenin heyecanı ve mutluğu içindeyim .

.Amacım elimden geldiğince, dilim döndüğünce  sizlere yardımcı olmak ,yılların kazanımlarını  ve birikimlerini sizlerle  paylaşmaktır.

  GİRİŞ:Niçin böyle bir yazıya gereksinim duydum?

   Yazının özünü  maalesef ki; çocuklarımızda gördüğüm yanlış tutum ve davranışların  Onlara verdiği zararlarıdır.Ve  bu yanlışları nasıl aşabiliriz sorusunu kendime sormamdır.

“Biliriz ki; çocuk evinin aynasıdır.” V e  yine biliriz ki; dünyanın en zor mesleği  ana- baba olmaktır” işte bu nedenle , çocuk  anne ve  babanın ortak eseridir. Ve çocuk  olumlu veya olumsuz   bir aile ortamında yetişmektedir.

Aldığı her iyi ve kötü davranış onda kalıcı bir iz bırakacaktır. Çünkü çocuk .örnek olarak anne- babasını almaktadır.Ve yine biliriz ki; çocuk  kişilik gelişiminde ilk 3 yıl çok önemlidir.Çocuğun iyi beslenmesi kadar onun ruhunun beslenmesi çok daha önemlidir.

Şimdi; çocuk aile ortamında yetiştiğine göre ,önce anne ve babasını taklit edecektir.Çünki; aldıkları  davranış kalıcı  olarak  kendisine dönecektir.Bunun için önce kendi davranışlarımızı kontrol etmeli , bizde olup olmadığına bakmalıyız. Eğer  bu davranışlar bizde  de varsa çocuğumuza “yapma “ demenin bir faydası yoktur.

Eğer, biz iyi terbiye vermiş ve  iyi örnek olmuş  isek dışarıdan gelen olumsuz  tavır ve davranışlar etkili olmayacaktır.

Çocuğumuz aileden aldığı  örnek davranışlar ,çevreden ve arkadaşlarında aldığına benzerse , davranış çocuğumuzda kalıcı hale gelecektir.

Burada bir örnek vermek isterim: Her akşam olumsuz davranış gösteren bir ebeveynin , çocuğum sen benim gibi olma demesi son derece komiktir.Ve faydası da yoktur.

Sadece marka giydirmek , karnını doyurmak ,”çocuğum bak senin için her şeyi yapıyorum” anlamına gelmez.

Onlarla verimli ve  kaliteli zaman geçirmek .Gerçek anlamda değer vermektir.

Anne –babalar,”çocuklarının olumsuz davranışlarına gülüp geçerlerse  ve çocuktur olsun bakalım derlerse “ olmadık bir ortamda bunu kabul etme zorluğunu da kendileri   yaşayacaklardır.

Tutarsız  anne- baba ilişkisi çocuğun  yanlış kişilik geliştirmesine  neden olur.

İyi niyetli olarak farkında olmadan ,çocuğunu her isteğini yerine getiren anne-babalar, yine  farkında olmadan çocuğunun emrine giren anne ve  babalardır.BU YÜZDEN DE ÇOCUK; DOYUMSUZ ,HER İSTEDİĞİNİ ELDE EDEBİLEN,ŞIMARIK VE KURALSIZDIR.

Gereğinde  anne ve babasını  her ortamda  mahcup edebilen  çocuktur.

 Ve yine biliyoruz ki; “kötü çocuk yoktur. Kötü eğitilen çocuk vardır”.,

Karşılıklı sevgi ve saygının ön planda olduğu ,sıcak aile yaşantısı  çocuğun  gerçek mutluluğa ve doyumsuz sevgiyi yaşamasına sebep olacaktır.

Sevgiyle kalınız…