KÖŞE YAZILARI

                        BİRİNCİ SINIF ANNE VE BABALARI

    “Dünyanın en zor mesleği anne ve baba olmaktır”.

     Yeni eğitim ve öğretim yılının bütün değerli öğretmen arkadaşlarıma  başarı getirmesi dileğimle…

     Okullarımız açıldı .Her birimiz yoğun ve yorucu bir tempo  içine girdik. Biliyorum ki şu sıralar, birinci sınıflarla ilgili çalışan  arkadaşlar,bel ki de  en çok yorulan ve yoğun bir sürece başlamışlardır.Aslında bu süreç  her ne kadar da yorucu olsa da emeklerin bizlere dönmesi bir  o kadar da mutluluk vericidir.

Şu geçen 2 haftalık sürece baktığımda , öğrencilerimizin her birinin nasıl evlerden geldiğini görmüşüzdür, ve  bunu anlamak konusunda biliyorum ki, hemen aklımızda  kısa vadeli çözümler bulunmuştur bile..

Aslında elimizde ki pırlanta gibi çocukların  özgür yetiştirme konusunda ne hale geldikleri üzüntü verici ve acıdır..

İlk heyecan geçmiş ve artık anne ve babaların kendileriyle yüzleşme süreci başlamıştır.Çünkü öğretmenden gelen dönüşler çocukları hakkında söylenenler onlara nerde hata yaptıklarını veya nasıl yönlendirecekleri konusunda  bilgi vermiştir.

İşte bu sürece ben “HAYIR” dememe süreci diyorum..

Çocuklarımız kişilikleri bozulur diye.hayır demeden  büyütmek fazla hayalcilik veya sorumsuzluk değil midir?Sınıflarımızda bu yönde yetişmiş öğrenci grubu varsa ..Sizin açınızdan da  zor bir süreç yaşanmaya başlanmış  demektir.

İşte bu çocuklarla baş etmede hem aileye hem de  öğretmene büyük görev düşmektedir.Burada ki paylaşımlar hem öğretmen  hem çocuk hem de aile için kesinlikle uzun vadeli sabır isteyen  bir süreçtir.

Ve bu çocukları tanımak  hiç de  zor değildir.Kesinlikle geçimsizdir.Her istediğini size yaptırmak ister. Arkadaşları ile iletişimi zordur ve ilişkilerinde kendini kavgayla ,küfürle  vurmakla ve bağırmakla  ifade etmeye  çalışır…

İşte bu anne ve babalara birtakım kuralları  kabullendirmek de çok zordur. Elbette çocuklarımız çok seviyoruz ve onlar için her şeyin en iyisini yapmaya hazırız .Ama onları kuralsız ve sorumsuz yetiştirmek demek değildir bu.

.Ayrıca onlara hayır demek sevmemek değildir..bu ince çizgiyi onlara kararlı ve net davranış ve konuşmalarla yapmalıyız.

Bu tavır ve konuşmaların yapılmaması onlar da anne ve  babaya karşı tutum geliştirmelerine   neden olur.ve evde kimi kolay kıracağını artık çözmüştür.Çünkü çocuklar her zaman sınırları zorlarlar.Ve yine biliyoruz ki, çocuklarına “doğru ve yanlışı öğreten en iyi otorite anne ve babalar olmalıdır”..

Aslında siz  bu tavır ve davranışlarda kendinizi eğitemezseniz ,çocuklarınızın karşısında beceriksiz  duruma düştüğünüzü  sakın unutmayın  ve gerisini siz düşünün artık..

          Deneyimlerimden sizlere küçük bir tavsiye:

• çocuklarımıza davranışlarınızla örnek olunuz. Örnek olurken de onların yanlış davranışlarına karşı kesin ve kararlı tutum geliştiriniz.
• Onlar adına onlar için her şeyi siz yapmayınız.

      Bu davranışları öğrenecekleri yer  mutlaka onların evi ve ailesi olmalıdır .Nerde ve nasıl duracaklarını ve bunların bedelini öğrenmeye hakları vardır.Aksi halde hayat boyu sorumsuz ,kişiliksiz ve sorunlu insanlarla uğraşmak  zorunda olduğunuzu sakın unutmayın..

   Çünki; siz onların hayatlarını dolduramazsanız ,unutmayın  ki! Onların hayatını dolduracak birileri mutlaka vardır. Bu da elbette yaşananları asla geri getirmez ve sonucu çok acı verici olur..

 Sevgiyle kalın…..