Değirmenci, ülkenin kralına kızının on parmağında on marifet olduğunu, her işi yapabileceğini söylemiş. Kral, genç
kızdan bir oda dolusu samanı altın ipliğe dönüştürmesini
istemiş. Genç kızın etekleri tutuşmuş. Ne yapacağını bilememiş ve ağlamaya başlamış. Gece yarısına doğru odanın duvarı bir kapı gibi açılmış ve içinden bir cüce çıkmış.
Genç kız çok korkmuş. Cüce, “Benden korkmana gerek
yok.” deyince kız, ona yaşadıklarını anlatmış. Cüce “O iş
çok kolay, ben samanları altın ipe çevirebilirim.” demiş ve
başlamış çalışmaya. Kızcağız, cücenin yaptıklarını hayretle izliyormuş. Çünkü o, eline aldığı samanı anında altın
ipe dönüştürüyormuş. Kısa sürede tüm samanı altın ipe
dönüştürmeyi başarmış.



Genç bir çocuk, ineğiyle pazara giderken yolda tuhaf bir
adama rastlamış. Adam, “Bak çocuğum, bana bu ineği
verirsen karşılığında sana fasulye taneleri veririm.” demiş. “Fasulye tanesi mi?” demiş çocuk şaşkınlıkla.” “Ama
bunlar sihirli.” demiş adam. Bunu duyan çocuk, fasulyeler
karşılığında ineğini vererek eve dönmüş. Durumu annesine anlatmış. Annesi ona çok kızmış. Fasulye tanelerini
dışarı fırlatmış. Çocuk, sabah olunca gözlerine inanamamış çünkü dışarıda sihirli bir fasulyenin hızla büyüdüğünü görmüş. Hemen pencereden sarkıp sihirli fasulyeye
tutunmuş ve tırmanmaya başlamış. Biraz sonra kendini,
garip bir ülkede bulmuş.

İtfaiye görevlileri merdivenle Cem’i ve kedisini kurtardılar.
Cem, itfaiye merdiveninin ucundaki kutuya hayran kaldı.
Onu lunaparktaki çarpışan arabalara benzetti. Ama bu,
uçan bir arabaydı. Cem’in korkusu gitmişti. Uçan bir arabadan aşağıyı seyretmek çok güzeldi. Aşağıdaki kalabalığı gördü. Herkes kendisine bakıyordu.

Zeynep, hava karardıktan sonra gökyüzünü izlemeyi seviyordu. Akşamları Ay ve yüzlerce yıldız havayı aydınlatıyor, gökyüzünü süslüyordu. Ay’ın, Dünya’nın tek doğal
uydusu olduğunu önceden öğrenmişti. Öğretmeni, her
akşam Ay’a bakmalarını ve nasıl göründüğünü not almalarını istedikten sonra daha dikkatli incelemeye başladı
gökyüzünü. Resim defterine her akşam Ay’ın şeklini çizmeye başladı. Ay, ilk gün bembeyaz ve yuvarlaktı. Bir hafta sonra Ay’ın yarısının olmadığını fark etti. Sonraki hafta,
Ay’ı hiç göremedi. Nihayet birkaç gün sonra Ay tekrar göründü. Bu kez Türk bayrağındaki gibiydi. Bu durum Zeynep’in, kendisini gururlu hissetmesine neden oldu. Birkaç
gün sonra Ay tekrar yarım oldu ama öncekinden farklıydı.



Bir zamanlar zengin bir tüccar varmış. Parasını nerede
kullanacağını gayet iyi bilen bu tüccar hastalanmış ve bütün mirasını oğluna bırakmış. Tüccarın oğlu parayı har
vurup harman savurmaya başlamış. Böyle olunca serveti
kısa zamanda suyunu çekmiş. Arkadaşları da birer birer
uzaklaşmışlar çevresinden. Sadece iyi yürekli bir arkadaşı ona eski bir sandık yollamış ve “Pılını pırtını bunun içine koyarsın!” demiş. Fakat onun, sandığa koyacak hiçbir
şeyi yokmuş. Bu yüzden kendisi girip oturmuş sandığın
içine. Ama bu sandık, herkesin bildiği sandıklardan değilmiş. Kilidine dokunur dokunmaz uçmaya başlıyormuş.
Tüccarın oğlu kilide parmağını basınca sandık, evin bacasından fırlayıp havalanmış ve bulutların arasında ilerlemeye başlamış.

Koskocaman adamdı. Çocukluğunda hayalini kurduğu
mavi bisiklete ancak şimdi, bu soğuk eylül sabahında sahip olabilmişti. Gözleri daldı. Bir süre çocukluğunu düşündü ve hüzünlendi.

Ufaklık, denizaltının cam kapağını kaldırdı. Kapağın üzerindeki suların denize düşerken çıkardığı ses büyüleyiciydi. Çevresinde tuhaf kokulu ama solunabilir bir hava
vardı. Denizaltıyı, iskele özelliği kazandırılmış bir kıyıya
yanaştırdı. Bir süre, oturduğu yerden çevreyi araştırıp
dinledi. Bir tehlike bulunmadığına karar verdi. Çevik bir
hareketle karaya sıçradı. Denizaltının kapağını uzaktan
kumandayla kapattıktan sonra onu suyun birkaç metre
derinliğinde beklemeye aldı.

Ben lezzetli bir şeftaliydim. Cildim ütülenmiş gibi dümdüz
ve incecikti. Yanaklarıma gelince onlar sarıdan pembeye
dönmüş ve kızarmıştı. Sabahın taze çiğ damlaları henüz
yıkanmışım gibi kabuğumun üstündeydi. İçimdeki iri çekirdek yeni bir şeftali ağacının tohumu olmayı düşleyip
duruyordu.

Tosun Bey dışarı çıkıp aceleyle atını değiştirdi. Padişahın otağını tek başına arayacaktı. Güneş batmış, hava
kararmaya başlamıştı. Köpüren derelerden geçti. Orman
yollarına girdi. Tepelere çıktı. Dört yana naralar savurdu.
Sesinin yankılarından başka bir karşılık alamadı. Yağmur
durmuyordu. “Yarın erkenden çıkar, bulurum.” diyerek
geri döndü. Dizgini boş bırakıyor, geldiği yollardan atının
içgüdüsüyle dönebiliyordu.

I. O zaman ben seni başkasıyla karıştırdım.
II. Aaa evet, ben de hatırlıyorum mezuniyet gecesini.
III. Sizi görmeyeli yıllar oldu, en son mezuniyet kutlamasında görüşmüştük.
IV. Bir yerde yanlışınız var, ben o kutlamaya katılamamıştım.

I. Bu çöpleri yiyen böcekler ve kemirgenler, birçok hastalığın yayılmasına yol açıyor. Öte yandan aşırı tüketim sonucunda oluşan çöplerin ortadan kaldırılması
da başka sorunları beraberinde getiriyor.

II. Bu yüzden tüketimimizi olabildiğince kontrol etmeli,
ortaya çıkan atıkları arıtmaya ya da geri dönüştürmeye çalışmalıyız.

III. İnsanların her gün ürettiği çöpler yeryüzündeki bütün
canlılar için önemli bir tehdit oluşturuyor.

Dilimiz; konuşma dilimizden çok yazı dilimiz, yüz yılı aşkın bir zamandan beri durmadan değişiyor. Değişmesini
bir dileyen oldu, bir buyuran oldu diye değil; - - - -

̶ Yardım hattı, buyurun; nasıl yardımcı olabilirim?
̶ - - - -
̶ Nasıl bir sorun?
̶ Yazı yazıyordum, birden bütün kelimeler gitti?
̶ Gitti mi?
̶ Yok oldu!
̶ Ekranda şu anda ne görüyorsunuz?
̶ - - - -
̶ Hiçbir şey mi?
̶ Yazdığım hiçbir şey ekranda görünmüyor.

İnsanlar yüzleri tanımada çok başarılıdır. Bir gün size elli
tane vesikalık fotoğraf gösterilse, sonraki gün bu fotoğrafların da içinde bulunduğu yüz tane vesikalık fotoğraf
gösterilse yenileri, eskilerden kolaylıkla ayırt edebilirsiniz.
Fakat beyninizin sağ yarısındaki çok küçük bir alan hasar
görürse kendinizinki dâhil hiçbir yüzü tanıyamazsınız. İşin
garibi, bu sorunun sadece yüzler konusunda yaşanmasıdır. Bu tür rahatsızlığı olanlar, yüzlerinden tanıyamadıkları insanları kıyafetlerinden, seslerinden hatta el yazılarından tanıyabilir. Bu yüzden bilim insanları - - - -.

Mars da Dünya gibi 4,5 milyar yaşında ve Dünya’nın yaklaşık yarısı büyüklüğünde. Mars’ın bugünkü ortalama sıcaklığı yaklaşık -60 derece. - - - - eski dönemlerde daha
sıcak olduğu, büyük göller ve okyanuslarla çevrili olduğu
düşünülüyor.

I. Kapıda, yıllardan beri görüşemediği arkadaşını görünce çok şaşırdı.
II. Kucaklaşıp hâl hatır sorduktan sonra yürümeye başladılar.
III. “Aaa, bu ne güzel bir tesadüf!” dedi arkadaşına.
IV. Okul kapısından çıktı, hemen eve gitmeyi düşünüyordu

(I) Kelebeklerin ne kadar yaşadığını kesin olarak söylemek güçtür. (II) Bazı çeşitlerinin birkaç gün, bazılarının
birkaç hafta yaşadığı, bilinen bir gerçektir. (III) Onların en
büyük düşmanı kuşlardır. (IV) Bir yıla yakın yaşayanları
da vardır.

I. Toprağı kazmaya başlamış ve kaza kaza komşunun
ahırına girmiş.
II. Hanım, hanım; eski zamanlardan kalma bir ahır dolusu öküz buldum, demiş.
III. Nasrettin Hoca, yer altına ahır yapmaya karar vermiş.
IV. Ahırdaki öküzleri görünce hemen karısının yanına gitmiş

(I) Spor yapanların kalp ve damar hastalıklarına yakalanma riski daha düşüktür. (II) Spor, kalbin kasılma kapasitesini artırır. (III) Dolaşım sisteminin daha düzenli çalışmasını
sağlar. (IV) Ancak ağır sporlar kalbin zorlanmasına sebep
olur ve çeşitli kalp rahatsızlıklarına davetiye çıkarır.

Uyku, hayatta kalabilmek için vazgeçilmez bir gereksinimdir. Birçok hayvan, tıpkı insanlar gibi günün belirli saatlerinde uyumak ister. - - - - onların insanlar gibi sıcacık
yataklarında uyuma şansları yoktur