Ben küçücük bir çocuğum erkek-kız fark etmez sarı saçlı, yeşil gözlü, elleri nasırlı, yüzünde yara bereler, bu yüzden sevilmez hep hor görülmüşüm.
Ben bir çocuğum, oyuncağım çamurdan ,oyunlarıma silah sesleri karışır,ninnilerim hep dert-keder büyürüm kardeşimin sırtında.
Çocuk olmak zordur memleketimde ve dağlardasın burada ,karda ,kışta, ayazda . Yalın ayaklarımda yoktur sizin o süslü, ışıklı ayakkabılarınızdan ve gezmelerim de olmaz, annem, babam kardeşlerimle salıncaklı parklarda.
Ben bir çocuğum koşmayı bilirim koyunlarımın, kuzularımın peşinde gün boyu taşlı, dikenli yollarda.
Bazen ırgat olurum evim sırtımda ,portakal, pamuk tarlalarında..An gelir güneşte yıkanırım an gelir bir damla suya hasret,bu yüzdendir dudaklarım paramparça daha ufacık yaşımda. .
Bir de korkularım vardır kimseye anlatamadığım , dil bilmezim işte bu yüzdendir sığınırım öğretmenimin gölgesine çaresiz….
Ben bir çocuğum tozlu topraklı memleketimde ve hep çocukça oynamayı hayal ederken , birden çoluk çocuğa karışmış görüyorum kendimi daha küçücük yaşımda,bu yerde ….
İbrahim KAYA
http://www.idealistogretmenler.com