“” ÇOCUKLARIMIZI KÖTÜ EĞİTİYORUZ.”!
Sevgili anne ve babalar değerli öğretmen arkadaşlarım;
“Uzun zamandır düşündüğüm ve zihnimde olgunlaştırdığım bir yazı dizi gerçekleştirmenin heyecanı ve mutluğu içindeyim .
.Amacım elimden geldiğince, dilim döndüğünce sizlere yardımcı olmak ,yılların kazanımlarını ve birikimlerini sizlerle paylaşmaktır.
GİRİŞ:Niçin böyle bir yazıya gereksinim duydum?
Yazının özünü maalesef ki; çocuklarımızda gördüğüm yanlış tutum ve davranışların Onlara verdiği zararlarıdır.Ve bu yanlışları nasıl aşabiliriz sorusunu kendime sormamdır.
“Biliriz ki; çocuk evinin aynasıdır.” V e yine biliriz ki; dünyanın en zor mesleği ana- baba olmaktır” işte bu nedenle , çocuk anne ve babanın ortak eseridir. Ve çocuk olumlu veya olumsuz bir aile ortamında yetişmektedir.
Aldığı her iyi ve kötü davranış onda kalıcı bir iz bırakacaktır. Çünkü çocuk .örnek olarak anne- babasını almaktadır.Ve yine biliriz ki; çocuk kişilik gelişiminde ilk 3 yıl çok önemlidir.Çocuğun iyi beslenmesi kadar onun ruhunun beslenmesi çok daha önemlidir.
Şimdi; çocuk aile ortamında yetiştiğine göre ,önce anne ve babasını taklit edecektir.Çünki; aldıkları davranış kalıcı olarak kendisine dönecektir.Bunun için önce kendi davranışlarımızı kontrol etmeli , bizde olup olmadığına bakmalıyız. Eğer bu davranışlar bizde de varsa çocuğumuza “yapma “ demenin bir faydası yoktur.
Eğer, biz iyi terbiye vermiş ve iyi örnek olmuş isek dışarıdan gelen olumsuz tavır ve davranışlar etkili olmayacaktır.
Çocuğumuz aileden aldığı örnek davranışlar ,çevreden ve arkadaşlarında aldığına benzerse , davranış çocuğumuzda kalıcı hale gelecektir.
Burada bir örnek vermek isterim: Her akşam olumsuz davranış gösteren bir ebeveynin , çocuğum sen benim gibi olma demesi son derece komiktir.Ve faydası da yoktur.
Sadece marka giydirmek , karnını doyurmak ,”çocuğum bak senin için her şeyi yapıyorum” anlamına gelmez.
Onlarla verimli ve kaliteli zaman geçirmek .Gerçek anlamda değer vermektir.
Anne –babalar,”çocuklarının olumsuz davranışlarına gülüp geçerlerse ve çocuktur olsun bakalım derlerse “ olmadık bir ortamda bunu kabul etme zorluğunu da kendileri yaşayacaklardır.
Tutarsız anne- baba ilişkisi çocuğun yanlış kişilik geliştirmesine neden olur.
İyi niyetli olarak farkında olmadan ,çocuğunu her isteğini yerine getiren anne-babalar, yine farkında olmadan çocuğunun emrine giren anne ve babalardır.BU YÜZDEN DE ÇOCUK; DOYUMSUZ ,HER İSTEDİĞİNİ ELDE EDEBİLEN,ŞIMARIK VE KURALSIZDIR.
Gereğinde anne ve babasını her ortamda mahcup edebilen çocuktur.
Ve yine biliyoruz ki; “kötü çocuk yoktur. Kötü eğitilen çocuk vardır”.,
Karşılıklı sevgi ve saygının ön planda olduğu ,sıcak aile yaşantısı çocuğun gerçek mutluluğa ve doyumsuz sevgiyi yaşamasına sebep olacaktır.
Sevgiyle kalınız…