KÖŞE YAZILARI

Değerli arkadaşlar, öğretmen olmak yazı dizisinin ardına uygun olduğunu düşündüğüm   “Etkili Öğretmenlik” adlı  yazı dizisini yazmak ve sizlerle paylaşmak istedim.

 Bu yazımda; öğretmenliğin  nasıl  daha verimli yapılacağını, öğrencilerini bilgilendirip olgunlaştırırken çatışmaları azaltıp, verimli  öğrenme sürelerini  artırmak  için yapılması gerekenleri sizlerle paylaşmak istedim.

“Hiçbir şeyi bilmeyen, hiçbir şeyi sevmeyen, hiçbir şeyi yapmayan,hiçbir şey anlamaz.Hiç bir şey anlamayan değersizdir.

 Oysa, anlayan kişi aynı  zamanda sever,farkına varır,görür.Bir şeyin aslında ne kadar bilgi varsa,daha fazla sevgi vardır.” PARACELSUS”

GİRİŞ:

Öğrenme evrensel bir uğraştır.Ana-babalar çocuklarına ,ustalar çıraklarına, eşler birbirlerine,öğretmenlerse  öğrencilerine hep bir şeyler öğretirler.

Öğretmenler,öğrencilerine bir şeyler  öğretebilmek için olağanüstü zaman ve çaba harcarlar.Bu zamanın bir bölümü oldukça verimli ve doyurucudur.Öğrencilere yeni beceriler öğretmek ve onlara yeni ufuklar açmak ve kazandırmak oldukça  zahmetli ve  bir o kadar da zevklidir.

Bir başkasının yaşamını zenginleştirmek için  kendisinden bir şeyler verdiğinin bilincine varmak, bir öğrencisinin gelişimine katkıda bulunmak herkese  yüce duygular ve değerler katar.Bu güzel duyguları  yaşamak bize  yaşam sevinci yaptığımız işe de saygıyı kazandırır.

Bununla birlikte öğrencilere yeni bir şeyler öğretmek oldukça sıkıntılıdır.Ve zaman zaman  hayal kırıklığı da yaşatır.Öğretmeye çalışan herkes, öğrenme heyecanının öğrencisinde olup olmadığını veya yeterli bir öğrenme isteği  uyandırmadığını da görebilir.

Öğrenme yerine inatçı bir karşı koyuş,motivasyonsuzluk ve dikkat sürelerinin  azlığı, açıklanamayan  kimi zaman ilgisizlik,çoğu zamanda acı bir düşmanlıkla karşılaşır.

Öğrenciler, ,öğretmenlerin bencillikten uzak büyük bir özveriyle  kendilerine bir şeyler öğretme çabalarını nedensiz yere geri çevirirse doğal olarak öğretmenin öğretme  coşkusu söner.Öğretmen ümitsizlik, yetersizlik,ve bıkkınlık doğuran sevimsiz bir süreç yaşar.

Bu süreçte öğretmen öğrencisine  içten içe öfke duyar.İşte burada bize öğretme coşkusu veren veya öğretme hüznü yaşatan öğretim yöntemleri arasındaki ince çizgi veya ayrımı bilmemiz gerekir. Bu ince çizgi ve ayrım  nedir?

Burada ki ince çizgi,”öğretmen ve öğrenci ilişkisinde ki öğretmenin ETKİLİ OLMA” derecesidir.

****Öğretmen- öğrenci  ilişkisi ve önemi:

Öğretme  ve öğrenmenin iki değişik ilişkisi olduğu âşikardır.Çünkü öğretme bir kişi tarafından yapılmaktadır.Öğrenme ise;  bir başkası tarafından oluşmaktadır.Bu sürecin etkili olabilmesi için iki kişi arasında özel bir bağın olması gerekir.Bu bağ hepimizin bildiği ve kolayca da yaptığı  konuşmadır.Konuşmanın  insan ilişkilerinde yıkıcı olduğu kadar yapıcı olduğu da muhakkaktır.

Yani bu davranış biçimi bizi ya öğrenciye yakınlaştırır veya da uzaklaştırır. Konuşmanın  etkili olması, niteliğine veya öğretmenin tutumuna bağlıdır.Temelde öğrenci hangi yaşta olursa olsun aramızda ki ilişki  hep aynıdır. O da iletişimdir.

Öğrenci kaç yaşında olursa olsun insandır.Hepsinin duyguları ve tepkileri vardır.Ve “ öğretmen de sonuçta bir insandır”.

Bütün çocuklar ve gençler, öğrendiklerini anladıkları zaman gerçekten mutlu olurlar ve öğrendiklerinden zevk  alırlar.Kötü sonuç aldıklarında ise mutsuz olurlar.

Bunun sonucunda da hem kendine  hem de öğretmenine  karşı uzun süren uyum süreci ve kapanma yaşarlar..

Bu konuyu aşma çabaları ikinci kısımda  anlatılacaktır.

Sevgiyle kalın….

Devamı (Etkili Öğretmenlik 2) için tıklayın...