“ Çanakkale Cephesinde bir tepeyi bekleyen askerlerin Conkbayırı’na doğru koşarak kaçtıklarını gören Atatürk hemen önlerine çıktı. — Niçin kaçıyorsunuz? Dedi. — Efendim düşman… — Nerede düşman? — İşte, diye karşıki tepeyi gösterdiler. Düşmanın avcı hattı o tepeye erişmek üzereydi. Askerlere: — Düşmandan kaçılmaz! Diye haykırdı. — Cephanemiz kalmadı, dediler. — Süngünüz var, dedi. Süngü taktırıp yere yatırdı. Düşman da bunu bir çarpışma hazırlığı sanarak yere yattı, o yüksek tepeye erişemedi.
“ Çanakkale Cephesinde bir tepeyi bekleyen askerlerin Conkbayırı’na doğru koşarak kaçtıklarını gören Atatürk hemen önlerine çıktı.
— Niçin kaçıyorsunuz? Dedi.
— Efendim düşman…
— Nerede düşman?
— İşte, diye karşıki tepeyi gösterdiler. Düşmanın avcı hattı o tepeye erişmek üzereydi. Askerlere:
— Düşmandan kaçılmaz! Diye haykırdı.
— Cephanemiz kalmadı, dediler.
— Süngünüz var, dedi. Süngü taktırıp yere yatırdı. Düşman da bunu bir çarpışma hazırlığı sanarak yere yattı, o yüksek tepeye erişemedi.
