Her çocuğun bir yıldızı vardır derdi annem, gökte tutuşmuş gibi yanan ve gecenin tavanında kıpırdayan bu kandillerden hangisi benim yıldızım?

Galatasaray, bizim bir buçuk asırdan beri yarım yamalak tasavvur edip de uygulayamadığımız "Batılılık" fikrinin doğru yorumunu temsil ediyor; bu ekip işini dünya standartlarına uygun bir ciddiyet ve kalite ile yerine getiriyor. Milli kimliği daima birinci planda tutmayı başarıyor. Sonunda başarıya ulaşıyor.

Ona göre asıl bizim olan, bize sadık şekilde bağlı olan, bizi bizde ve bizim için saklayan geçmiş zamandır. Fakat biz devamlı bir oluş halinde olduğumuz için, kendimizle beraber geçmiş zamanlarımız da değişir. O halde her çağın hatıralara ayrı ayrı bakış ve onları anlayış tarzı vardır. Fakat yazar, burada da kalmaz, bu değişkenliği büsbütün derinleştirir; bizimle beraber değiştiği için bizimle beraber kaybolması lazım gelen ha¬tıralara bir çeşit ebedilik de kazandırır.

(I) Ev dediğin, penceresi dağlara bakmalı. (II) Pencerenden dağlar ve dağların üstünde parıltılı bir kandil gibi yıldızlar görünmeli. (III) Gece bitmeden, güneş yıldızları silip götürmeden pencereye koşmalısın. (IV) Gecenin eremediği ve sislerin karartamadığı sabah yıldızını görmelisin.

"Aydın, her zaman kendisi olmak zorundadır.
Aydın, kendi kafasıyla düşünen 
kişidir."

"İnsanın kabiliyetleri, kendiliğinden çıkan bitkile¬re benzer, okumakla budanmaları gerekir."

(I) Türk dili, birçok eski kelimesini, yerlerine da¬ha güzellerini buldukça terketmiştir. (II) Fakat eskiden beri güzel her kelimesini mutlaka yaşat¬mıştır. (III) Türkçenin, ülkeler, coğrafyalar ve dil¬ler boyunca süren bir macerası olmuştur. (IV) Bu macera en çok da 'güzel"i aramak duygusun-dandır.

Ev dediğin, bir yanı dağlara, penceresi yıldızlara yaslanmalı. Başını çevirdin mi bir dağ kurmalı gözlerinin önünde. İçin ürpermeyle dolmalı. Kalkıp dağlara yürüme isteği kabarmalı yüreğinde. İnsanın bir yanı hep dağlara açık kalmalı..

Ulu fıstık çamlarının gölgelendiği, renkli çakıllarla kaplı bir yoldan, menekşe güllerinin, hanımeli, yasemin gibi mis kokulu çiçeklerin sardığı kameriyelerin, üzerinden köprülerle geçilen nilüferlerle kaplı havuzların, süs bitkilerinin arasına yerleştirilmiş kocaman kuş kafeslerinin, güvercinliklerin arasında dolana dolana konağa vardık. Beyaz mermer basamaklı bir merdivenden konağın camekanla çevrili taraçasına çıktık.

Burası bir şehir değil; bir çiçek bahçesi... Evler, oteller, lokantalar, dükkânlar hep bir yeşil dekor içinde. Bahçeler, parklar eksik değil. Ağaçların altında, yolların kenarında beyaz boyalı kanepeler, koltuklar var. Burada genç, yaşlı, çocuk, isteyen oturup dinleniyor; okuyor; güneşleniyor. Sokakların ortasında bahçeler içinde lokantalar var.

 "Gözleri kör olanlara acımam, sevgiyi kaybetmiş gönüllere acırım çünkü onlar, sonsuza dek göremezler."

Problemin  ağırlığı,  zorluğu,  çözümü  halinde ağırlığınca onur, zorluğunca kıvançtır.

 ... her insan, her varlık için doğal bir hâldir. Fakat, insanda yorgunluğu yenebilecek bir kuvvet vardır ki, işte bu kuvvet yorulanları  yürütür." 

Sanatçıyla ilgili olarak yazılan yazılar, okuyanda ilmi bir inceleme olmaktan çok gönül aynasından seyredilmiş izlenimini veriyor.