KUĞUYLA KAZ PALAZI

Kaz palazıyla kuğu

Kümes hayvanlarıyla dolu bir yerde

Yaşayıp gidiyorlarmış bir arada;

Biri efendinin gözlerine mahsus,

Öteki ağzının tadına.

İkisi de mağrur:

Biri bahçe arkadaşı efendinin,

öteki sofra arkadaşı.

Şatonun su dolu hendekleri

Gezi yeriymiş bu ikisinin.

Yanyana yüzdükleri görülürmüş

Bir süzülerek, bir dal ar ak tan,

Boş heveslerini doyuramadan.

Bir gün içkiyi fazla kaçıran ahçı,

Kaz palazıyla karıştırıp, kuğuyu

Yakalamış boynundan,

Kesip mancasını yapmak için.

Tam bıçağı vuracakken

Kuğu son ötüşüyle dert yanmış.

Şaşkınlıktan donakalan ahçı

Anlamış ne haltettiğini.

— Ne, demiş, demek az kalsın

Böyle bir şarkıcıyı haşlayacaktım.

Aman, Allah korusun ellerimi

Bu kadar güzel sesler çıkaran

Bir gırtlağı kesmekten.

Bunun gibi, umulmadık belâlardan

Bir tatlı sözle kurtulabilir insan.