Ben  küçücük  bir çocuğum erkek-kız fark etmez sarı saçlı, yeşil gözlü, elleri  nasırlı, yüzünde  yara  bereler, bu  yüzden  sevilmez hep hor görülmüşüm.

      Ben  bir çocuğum, oyuncağım çamurdan ,oyunlarıma silah sesleri karışır,ninnilerim hep dert-keder büyürüm kardeşimin sırtında.

     Çocuk  olmak  zordur  memleketimde ve dağlardasın burada ,karda ,kışta, ayazda . Yalın ayaklarımda yoktur       sizin  o    süslü,   ışıklı ayakkabılarınızdan  ve    gezmelerim de     olmaz,       annem,   babam kardeşlerimle salıncaklı  parklarda.

      Ben bir çocuğum koşmayı bilirim koyunlarımın, kuzularımın  peşinde gün  boyu  taşlı, dikenli  yollarda.
Bazen ırgat olurum evim sırtımda ,portakal, pamuk  tarlalarında..An gelir  güneşte  yıkanırım  an  gelir bir damla suya hasret,bu yüzdendir dudaklarım  paramparça  daha  ufacık  yaşımda. .

      Bir de korkularım vardır  kimseye   anlatamadığım ,  dil  bilmezim   işte   bu  yüzdendir sığınırım öğretmenimin gölgesine çaresiz….

      Ben  bir  çocuğum  tozlu  topraklı  memleketimde  ve hep çocukça oynamayı  hayal  ederken  , birden çoluk çocuğa karışmış görüyorum kendimi daha küçücük yaşımda,bu yerde ….

İbrahim KAYA

http://www.idealistogretmenler.com