Bizleri ve Öğrencileri Motive Edici Öyküler ve Hikayeler
Cevap:Bizleri ve Öğrencileri Motive Edici Öyküler ve Hikayeler (13.12.2013 22:24:43)
Hazırlanan 5n1k çalışmaları
1- Balıkçı Hikayesi - 3.sınıf 5n1k çalışması
2- İyilik Kötülük Metni - 1.sınıf 5n1k çalışması
3- Balonum Metni - 2.sınıf 5n1k Çalışması ve Boyama
4- Motivasyon Hikayesi - 3.sınıf 5n1k çalışması
5- Aslan ve Ceylan Hikayesi -3.Sınıf 5n1k Çalışması
6- İnci Hikayesi - 3.Sınıf 5n1k Çalışması
7-Taş Atan Çocuk Hikayesi - 3.sınıf 5n1k Çalışması
8-Türkçe Antika Sandalye Hikayesi - 5n1k Çalışması
Ekler
-------------------------------------------
5n1k_sablon.docx (Yükleme:101)
-------------------------------------------
İmza:Sınıf Öğretmeniyiz Biz
Bu mesaj, konuyla ilgili önemli bilgiler içerdiğinden sabitlenmiştir ve her sayfada görünür.
Arkadaşlar merhaba, paylaştığımız hikayeleri 5n1k etkinliğine dönüştürüp buradan paylaşalım istedik. Ben yavaş yavaş hikayeleri çevirip buraya ekleyeceğim. Sizler de çevirmek isterseniz ekteki dosyanın birini indirip şablonu kullanabilirsiniz. Emeği geçenlere teşekkür ederim. Hazırlanan 5n1k çalışmaları
1- Balıkçı Hikayesi - 3.sınıf 5n1k çalışması
2- İyilik Kötülük Metni - 1.sınıf 5n1k çalışması
3- Balonum Metni - 2.sınıf 5n1k Çalışması ve Boyama
4- Motivasyon Hikayesi - 3.sınıf 5n1k çalışması
5- Aslan ve Ceylan Hikayesi -3.Sınıf 5n1k Çalışması
6- İnci Hikayesi - 3.Sınıf 5n1k Çalışması
7-Taş Atan Çocuk Hikayesi - 3.sınıf 5n1k Çalışması
8-Türkçe Antika Sandalye Hikayesi - 5n1k Çalışması
Ekler
-------------------------------------------
5n1k_sablon.docx (Yükleme:101)-------------------------------------------
İmza:Sınıf Öğretmeniyiz Biz
Cevap:Bizleri ve Öğrencileri Motive Edici Öyküler ve Hikayeler (10.12.2013 10:56:58)
Teşekkür ederim Hasan Hocam.Saygılarımla.
İmza:
Teşekkür ederim Hasan Hocam.Saygılarımla.
İmza:
Bu mesaja teşekkür edenler:(1): Hasan Yiğit,
Cevap:Bizleri ve Öğrencileri Motive Edici Öyküler ve Hikayeler (10.12.2013 11:00:12)
Hikayeler çok güzel Bülent hocam. Ellerinize sağlık. izin verirseniz bir şablon oluşturup şeniz öğretmenimizin dediği gibi 5n1k sayfaları yapabilirim.
İmza:Sınıf Öğretmeniyiz Biz
Hikayeler çok güzel Bülent hocam. Ellerinize sağlık. izin verirseniz bir şablon oluşturup şeniz öğretmenimizin dediği gibi 5n1k sayfaları yapabilirim.
İmza:Sınıf Öğretmeniyiz Biz
Bu mesaja teşekkür edenler:
Cevap:Bizleri ve Öğrencileri Motive Edici Öyküler ve Hikayeler (10.12.2013 11:41:55)
Ne demek Mustafa hocam, çok memnun oluruz.Ben daha çok Öykü bulur paylaşırım sizde 5N 1K yaparsanız çok da iyi olur
saygılarımla
İmza:
Ne demek Mustafa hocam, çok memnun oluruz.Ben daha çok Öykü bulur paylaşırım sizde 5N 1K yaparsanız çok da iyi olur
saygılarımla
İmza:
Bu mesaja teşekkür edenler:
Cevap:Bizleri ve Öğrencileri Motive Edici Öyküler ve Hikayeler (10.12.2013 11:48:32)
YOLUNA TAŞ KOYMAK
Bir kral, saraya gelen yolun üzerine kocaman bir kaya koydurmuş. Bakalım ne yapacaklar gelenler diye başlamış beklemeye…
Ülkenin en zengin tüccarları, en güçlü kervancıları, saray görevlileri birer birer gelmişler. Hepsi kayanın etrafından dolaşıp saraya girmişler. Kayayı yoldan kaldırmak şöyle dursun, pek çoğu kralı yüksek sesle eleştirmiş;
- Halkından bu kadar vergi alıyor, ama yolları temiz tutamıyor…
Sonunda bir köylü yolda görünmüş, saraya sebze ve meyve getiriyormuş. Sırtındaki küfeyi yere indirip iki eli ile kayaya sarılmış ve zorlanarak itmeye başlamış. Sonunda kan ter içinde kayayı yolun kenarına çekmiş. Tam küfesini yeniden sırtına almak üzereymiş ki, kayanın eski yerinde bir kesenin durduğunu görmüş. Açmış ki bir de ne görsün, kese altın doluymuş. Bir de kralın notu varmış içinde;
- Bu altınlar kayayı yoldan çeken kişiye aittir.
Hayat akarken karşımıza çıkan engellerden hep yakınırız da çözüm bulmak için daha az gayret gösteririz. Engellere takılıp kalmak yerine onlara karşı çözüm bulmak yeni fırsatlar sunabilir.
İmza:
YOLUNA TAŞ KOYMAK
Bir kral, saraya gelen yolun üzerine kocaman bir kaya koydurmuş. Bakalım ne yapacaklar gelenler diye başlamış beklemeye…
Ülkenin en zengin tüccarları, en güçlü kervancıları, saray görevlileri birer birer gelmişler. Hepsi kayanın etrafından dolaşıp saraya girmişler. Kayayı yoldan kaldırmak şöyle dursun, pek çoğu kralı yüksek sesle eleştirmiş;
- Halkından bu kadar vergi alıyor, ama yolları temiz tutamıyor…
Sonunda bir köylü yolda görünmüş, saraya sebze ve meyve getiriyormuş. Sırtındaki küfeyi yere indirip iki eli ile kayaya sarılmış ve zorlanarak itmeye başlamış. Sonunda kan ter içinde kayayı yolun kenarına çekmiş. Tam küfesini yeniden sırtına almak üzereymiş ki, kayanın eski yerinde bir kesenin durduğunu görmüş. Açmış ki bir de ne görsün, kese altın doluymuş. Bir de kralın notu varmış içinde;
- Bu altınlar kayayı yoldan çeken kişiye aittir.
Hayat akarken karşımıza çıkan engellerden hep yakınırız da çözüm bulmak için daha az gayret gösteririz. Engellere takılıp kalmak yerine onlara karşı çözüm bulmak yeni fırsatlar sunabilir.
İmza:
Bu mesaja teşekkür edenler:
Cevap:Bizleri ve Öğrencileri Motive Edici Öyküler ve Hikayeler (10.12.2013 11:50:19)
ZAMAN YÖNETİMİ
Zaman yönetimi konusunda bir kurs düzenleniyor. Zamanın iyi ve üretken kullanma ile ilgili verilen derste, uzman, öğretmen, çoğu hızlı olmaları gereken ve stresli mesleklerde çalışan öğrencilerine demiş ki:
- Sizinle küçük bir deney yapalım.
Masanın üzerine kocaman bir cam kavanoz koymuş. Sonra bir torbadan küçük kaya parçaları çıkarmış, dikkatle kavanozun içine yerleştirmiş.
Kavanozda taş parçaları için yer kalmayınca sormuş:
- Kavanoz doldu mu?
Sınıftaki öğrenciler:
- Evet, doldu.
- Dolduğunu düşünüyorsunuz demek ha!
Hemen eğilip başka bir torbadan küçük çakıl taşları çıkartmış, kavanozun tepesine dökmüş, kavanozu eline alıp sallamış, küçük parçalar büyük taşların sağına soluna yerleşmişler…
Yeniden sormuş öğrencilerine:
- Bu sefer kavanoz doldu mu?
İşin sanıldığı kadar basit olmadığını sezmiş olan öğrenciler:
- Hayır, tam da dolmuş sayılmaz.
- Aferin!
Masanın altından bu kez de bir torba dolusu kum çıkartmış. Kumu kaya parçaları ve küçük taşların arasındaki bölgeler tümüyle doluncaya kadar dökmüş. Ve sormuş yeniden:
- Kavanoz doldu mu?
Öğrenciler bağırdı:
- Hayır dolmadı!
Yine (Aferin) demiş öğretmen.
Bir sürahi su çıkarıp kavanozun içine dökmeye başlamış ve sormuş:
- Bu gördüğünüz deneyden nasıl bir ders çıkarttınız?
Bir öğrenci hemen atılmış:
- Şu dersi çıkardık ki günlük iş programımız ne kadar yoğun olursa olsun, her zaman yeni işlere zaman ayırabiliriz.
Öğretmen:
- Hayır, çıkartılması gereken asıl ders şu; eğer en başta büyük taş parçalarını kavanoza koymazsanız daha sonra asla koyamazsınız. Hayatınızdaki önemli olan büyük taş parçaları hangileri? İlk iş olarak onları kavanoza koyuyor musunuz? Yoksa kavanozu kumlarla ve suyla doldurup büyük parçaları ihmal edip dışarıda mı bırakıyorsunuz?
Hayatın akışında sürüklenirken, hayatınızı en çok önem verdikleriniz ile mi yoksa daha az önemli olanlarla mı dolduruyorsunuz?
Ekler
-------------------------------------------
zaman-kavanoz.jpg (Gösterim:3)
-------------------------------------------
İmza:
ZAMAN YÖNETİMİ
Zaman yönetimi konusunda bir kurs düzenleniyor. Zamanın iyi ve üretken kullanma ile ilgili verilen derste, uzman, öğretmen, çoğu hızlı olmaları gereken ve stresli mesleklerde çalışan öğrencilerine demiş ki:
- Sizinle küçük bir deney yapalım.
Masanın üzerine kocaman bir cam kavanoz koymuş. Sonra bir torbadan küçük kaya parçaları çıkarmış, dikkatle kavanozun içine yerleştirmiş.
Kavanozda taş parçaları için yer kalmayınca sormuş:
- Kavanoz doldu mu?
Sınıftaki öğrenciler:
- Evet, doldu.
- Dolduğunu düşünüyorsunuz demek ha!
Hemen eğilip başka bir torbadan küçük çakıl taşları çıkartmış, kavanozun tepesine dökmüş, kavanozu eline alıp sallamış, küçük parçalar büyük taşların sağına soluna yerleşmişler…
Yeniden sormuş öğrencilerine:
- Bu sefer kavanoz doldu mu?
İşin sanıldığı kadar basit olmadığını sezmiş olan öğrenciler:
- Hayır, tam da dolmuş sayılmaz.
- Aferin!
Masanın altından bu kez de bir torba dolusu kum çıkartmış. Kumu kaya parçaları ve küçük taşların arasındaki bölgeler tümüyle doluncaya kadar dökmüş. Ve sormuş yeniden:
- Kavanoz doldu mu?
Öğrenciler bağırdı:
- Hayır dolmadı!
Yine (Aferin) demiş öğretmen.
Bir sürahi su çıkarıp kavanozun içine dökmeye başlamış ve sormuş:
- Bu gördüğünüz deneyden nasıl bir ders çıkarttınız?
Bir öğrenci hemen atılmış:
- Şu dersi çıkardık ki günlük iş programımız ne kadar yoğun olursa olsun, her zaman yeni işlere zaman ayırabiliriz.
Öğretmen:
- Hayır, çıkartılması gereken asıl ders şu; eğer en başta büyük taş parçalarını kavanoza koymazsanız daha sonra asla koyamazsınız. Hayatınızdaki önemli olan büyük taş parçaları hangileri? İlk iş olarak onları kavanoza koyuyor musunuz? Yoksa kavanozu kumlarla ve suyla doldurup büyük parçaları ihmal edip dışarıda mı bırakıyorsunuz?
Hayatın akışında sürüklenirken, hayatınızı en çok önem verdikleriniz ile mi yoksa daha az önemli olanlarla mı dolduruyorsunuz?
Ekler
-------------------------------------------
zaman-kavanoz.jpg (Gösterim:3)-------------------------------------------
İmza:
Bu mesaja teşekkür edenler:
Cevap:Bizleri ve Öğrencileri Motive Edici Öyküler ve Hikayeler (10.12.2013 11:54:00)
Alıntı
İmza:Sınıf Öğretmeniyiz Biz
Alıntı
Alıntı Sahibi: Bülent Dinç
Ne demek Mustafa hocam, çok memnun oluruz.Ben daha çok Öykü bulur paylaşırım sizde 5N 1K yaparsanız çok da iyi olur
saygılarımla
tamam hocam akşam şablonu hazırlamaya başlayayım. Sorular genelde standart oluyor zaten. Hazırlaması da gayet kolay olur Ne demek Mustafa hocam, çok memnun oluruz.Ben daha çok Öykü bulur paylaşırım sizde 5N 1K yaparsanız çok da iyi olur
saygılarımla
İmza:Sınıf Öğretmeniyiz Biz
Bu mesaja teşekkür edenler:(2): Bülent Dinç, Şeniz Karaşah,
Cevap:Bizleri ve Öğrencileri Motive Edici Öyküler ve Hikayeler (10.12.2013 21:44:27)
CAHİLLİK VE BİLGELİK ATEŞİ
Eski zamanlarda Dünya?nın ıssız bir köşesindeki bir ada da birbirlerinden habersiz dört ayrı kabile bulunuyordu. Bu kabileler adaya çok uzun zaman önce gelen bir adam aracılığıyla ateş ile geç de olsa tanışmışlardı.
Bir bilge ve öğrencileri bu adayı incelemek amacıyla gezi düzenlemişlerdi. Bir gemiyle zor da olsa adaya ulaşmışlar, ilk olarak birinci kabile ile karşılaşmışlardı.
Bu kabilede ateşin kontrolü sadece rahiplerdeydi. Ateşin kullanma hakkının kendilerine verilmiş bir kutsal armağan olduğuna kabiledekileri inandırmışlardı. Sadece rahipler ısınıp, sıcak yemek yerken, kabiledekiler üşüyor ve yemeklerini pişirmeden yiyordu.
Öğrencilerinden biri öne atıldı:
- Ben bu kabiledeki herkesin ateşten yararlanmasını sağlayacağım. Onun için burada kalacağım.
Bilge ve diğer öğrenciler onu orada bırakıp yollarına devam ettiler, ikinci kabile ile karşılaştılar.
Bu kabilede ateş yakan kimse yoktu. Ateşi çok eskiden görmüşler. Ateş yakmaya yarayan tüm araçlara tapıyorlardı. Ateşin ilahi bir güç olduğuna inanıyorlardı.
Bir öğrenci daha öne atıldı:
- Ben de burada kalıp, herkese ateşi nasıl yakacaklarını öğreteceğim.
Onu orda bırakıp diğerleri yola devam edip üçüncü kabilenin yaşadığı yere ulaştı.
Bu kabilede ise bir zamanlar ateşi adaya getiren adamın totemlerini yapmışlar, her yere yerleştirmişler ve ona tapıyorlardı. Ateşi getiren adamın tanrı olduğuna karar vermişler, çok uzun zaman önce ateşi görmüşler. Ama sonra kimse ateş yakmayı denememişti.
Öğrencilerden biri daha atıldı:
- Ben de burada kalıp, bu kabileye ateşi nasıl kullanacaklarını öğreteceğim.
Diğerleri adayı gezmeye devam edip, dördüncü kabilenin köyüne vardılar.
Dördüncü kabile de ateşin kendisi tanrı yerine konulmuştu. Ateş yakmayı yine bilmiyorlardı. Ama hep ateşin gücü, kutsallığı hakkında konuşuyorlardı.
Başka bir öğrenci de bu köyde kalmak istedi. Bilge ve öğrencileri adayı biraz daha gezip dört köyde kalan öğrencileri almak için tekrar aynı yolu izleyerek geri döndüler.
Birinci köye vardıklarında öğrendiler ki; öğrenci ateşi herkesin kullanabileceği söyler söylemez, rahiplerce suçlanmış, rahiplerin kışkırtmasıyla bir yabancının sözlerine inanmak yerine kendi rahiplerine inanan kabiledekiler de öğrenciyi yakalayıp rahiplerinin ateşiyle yakmıştı?
İkinci köydeki öğrenciyi almaya gittiklerinde, buradaki öğrenci halkın tapındığı aletleri kullanarak ateş yakar yakmaz halk korkmuş, tapındıkları nesnelerin böyle kullanılmasına tepki göstermiş ve öğrenciyi öldürmüşlerdi.
Üçüncü köydeki öğrenci, önemli olan ateşi yakmanız, bir insanın totemine tapmak doğru değil diye söze başlayınca hemen onu da öldürmüşlerdi.
Dördüncü köydeki öğrenci de ateşe tapmanın doğru olmadığını, önemli olanın ateşi kullanmak olduğunu, ateşin aslında ne olduğunu anlatmaya başladığı anda öldürülmüştü.
Bilge ve kalan diğer öğrenciler çaresiz gemiye döndüler, adadan uzaklaştılar. Bilge başlarına gelen acı durumdan çıkarılacak ders için öğrencilerine dedi ki:
- Cahiller bildiklerini doğru zanneder, onlara yeni bilgiler öğretmek istediğinizde size direnirler. Yeni bilgiler cahiller için huzursuzluk kaynağıdır. Bu cahillere herhangi bir şey öğretmek de çok zordur. Gerçekten bilgili insanlardan nefret ederler. Onları yakarlar ve kendilerine göre cezalandırırlar.
Hayat akarken her zaman yeni şeyler öğreniriz, bu yeni öğrendiklerimiz eski bildiklerimizle çeliştiğinde huzursuz oluruz. Şimdiye kadar bildiklerimizin yanlış olduğunu kabul etmek istemeyiz. Bilge bir insan şu an bildiklerine şüphe ile yaklaşır, bilgilerini sorgular, yeni bilgilere açık olur. Cahil insan ise ilk olarak ne öğrendiyse onlarla yetinir. Bilgilerinin doğruluğunu sorgulamayıp körü körüne inanır. İnsanı diğer canlılardan ayıranın akıl olduğunu unutur yalnız duygularıyla hareket eder.
İmza:
CAHİLLİK VE BİLGELİK ATEŞİ
Eski zamanlarda Dünya?nın ıssız bir köşesindeki bir ada da birbirlerinden habersiz dört ayrı kabile bulunuyordu. Bu kabileler adaya çok uzun zaman önce gelen bir adam aracılığıyla ateş ile geç de olsa tanışmışlardı.
Bir bilge ve öğrencileri bu adayı incelemek amacıyla gezi düzenlemişlerdi. Bir gemiyle zor da olsa adaya ulaşmışlar, ilk olarak birinci kabile ile karşılaşmışlardı.
Bu kabilede ateşin kontrolü sadece rahiplerdeydi. Ateşin kullanma hakkının kendilerine verilmiş bir kutsal armağan olduğuna kabiledekileri inandırmışlardı. Sadece rahipler ısınıp, sıcak yemek yerken, kabiledekiler üşüyor ve yemeklerini pişirmeden yiyordu.
Öğrencilerinden biri öne atıldı:
- Ben bu kabiledeki herkesin ateşten yararlanmasını sağlayacağım. Onun için burada kalacağım.
Bilge ve diğer öğrenciler onu orada bırakıp yollarına devam ettiler, ikinci kabile ile karşılaştılar.
Bu kabilede ateş yakan kimse yoktu. Ateşi çok eskiden görmüşler. Ateş yakmaya yarayan tüm araçlara tapıyorlardı. Ateşin ilahi bir güç olduğuna inanıyorlardı.
Bir öğrenci daha öne atıldı:
- Ben de burada kalıp, herkese ateşi nasıl yakacaklarını öğreteceğim.
Onu orda bırakıp diğerleri yola devam edip üçüncü kabilenin yaşadığı yere ulaştı.
Bu kabilede ise bir zamanlar ateşi adaya getiren adamın totemlerini yapmışlar, her yere yerleştirmişler ve ona tapıyorlardı. Ateşi getiren adamın tanrı olduğuna karar vermişler, çok uzun zaman önce ateşi görmüşler. Ama sonra kimse ateş yakmayı denememişti.
Öğrencilerden biri daha atıldı:
- Ben de burada kalıp, bu kabileye ateşi nasıl kullanacaklarını öğreteceğim.
Diğerleri adayı gezmeye devam edip, dördüncü kabilenin köyüne vardılar.
Dördüncü kabile de ateşin kendisi tanrı yerine konulmuştu. Ateş yakmayı yine bilmiyorlardı. Ama hep ateşin gücü, kutsallığı hakkında konuşuyorlardı.
Başka bir öğrenci de bu köyde kalmak istedi. Bilge ve öğrencileri adayı biraz daha gezip dört köyde kalan öğrencileri almak için tekrar aynı yolu izleyerek geri döndüler.
Birinci köye vardıklarında öğrendiler ki; öğrenci ateşi herkesin kullanabileceği söyler söylemez, rahiplerce suçlanmış, rahiplerin kışkırtmasıyla bir yabancının sözlerine inanmak yerine kendi rahiplerine inanan kabiledekiler de öğrenciyi yakalayıp rahiplerinin ateşiyle yakmıştı?
İkinci köydeki öğrenciyi almaya gittiklerinde, buradaki öğrenci halkın tapındığı aletleri kullanarak ateş yakar yakmaz halk korkmuş, tapındıkları nesnelerin böyle kullanılmasına tepki göstermiş ve öğrenciyi öldürmüşlerdi.
Üçüncü köydeki öğrenci, önemli olan ateşi yakmanız, bir insanın totemine tapmak doğru değil diye söze başlayınca hemen onu da öldürmüşlerdi.
Dördüncü köydeki öğrenci de ateşe tapmanın doğru olmadığını, önemli olanın ateşi kullanmak olduğunu, ateşin aslında ne olduğunu anlatmaya başladığı anda öldürülmüştü.
Bilge ve kalan diğer öğrenciler çaresiz gemiye döndüler, adadan uzaklaştılar. Bilge başlarına gelen acı durumdan çıkarılacak ders için öğrencilerine dedi ki:
- Cahiller bildiklerini doğru zanneder, onlara yeni bilgiler öğretmek istediğinizde size direnirler. Yeni bilgiler cahiller için huzursuzluk kaynağıdır. Bu cahillere herhangi bir şey öğretmek de çok zordur. Gerçekten bilgili insanlardan nefret ederler. Onları yakarlar ve kendilerine göre cezalandırırlar.
Hayat akarken her zaman yeni şeyler öğreniriz, bu yeni öğrendiklerimiz eski bildiklerimizle çeliştiğinde huzursuz oluruz. Şimdiye kadar bildiklerimizin yanlış olduğunu kabul etmek istemeyiz. Bilge bir insan şu an bildiklerine şüphe ile yaklaşır, bilgilerini sorgular, yeni bilgilere açık olur. Cahil insan ise ilk olarak ne öğrendiyse onlarla yetinir. Bilgilerinin doğruluğunu sorgulamayıp körü körüne inanır. İnsanı diğer canlılardan ayıranın akıl olduğunu unutur yalnız duygularıyla hareket eder.
İmza:
Bu mesaja teşekkür edenler:(1): M. Can,
Cevap:Bizleri ve Öğrencileri Motive Edici Öyküler ve Hikayeler (11.12.2013 09:10:30)
Aslan, o gün çok sinirliymiş çatacak yer arıyormuş...
o sırada bir koyun görüp yanına çağırmış ve:
''bak bakalım nefesim kokuyor mu? ''demiş.
koyuna hooh yapmış. koyun kokuyu alınca:
''üf be, bu ne leş gibi hemde. ''deyince aslan anında
koyunu parçalamış. az sonra bir bakmış bu kez de bir
kurt görmüş ve onu da hemen yanına çağırmış; ona da:
''bak bakalım nefesim kokuyor mu? hooh''deyince kurt
bakmış koyunun cansız bedenine ve korkudan:
''ohh mis gibi kokuyor; mis. ''demiş. ancak oda
yağcılık yaptığı için aslanın hışmından kurtulamamış.
aslan şöyle bir etrafa bakınmış ne görse iyi? bir
tilki sürünerek görünmemeye çalışarak kaçıyor. tam o
anda tilkiyi ensesinden yakalamış aslan ve ona da sormuş:
''eee tilki kardeş söyle bakalım nefesim kokuyor mu sence de?
hooh''deyince tilki zaten yandaki cansız bedenleri çoktan
farketmiş bir halde titreyerek şöyle demiş:
''aslan kardeş üzerine afiyet üşütmüşüm de burnum koku almıyor. ''
Gerçek zenginlik mal ve mülke sahip olmak ile değil,
akıl ve erdeme sahip olmak ile mümkündür. kedi nankör,
tilki kurnaz, akrep zehirli, yılan sinsi; İnsan ise hepsi.
İmza:
Aslan, o gün çok sinirliymiş çatacak yer arıyormuş...
o sırada bir koyun görüp yanına çağırmış ve:
''bak bakalım nefesim kokuyor mu? ''demiş.
koyuna hooh yapmış. koyun kokuyu alınca:
''üf be, bu ne leş gibi hemde. ''deyince aslan anında
koyunu parçalamış. az sonra bir bakmış bu kez de bir
kurt görmüş ve onu da hemen yanına çağırmış; ona da:
''bak bakalım nefesim kokuyor mu? hooh''deyince kurt
bakmış koyunun cansız bedenine ve korkudan:
''ohh mis gibi kokuyor; mis. ''demiş. ancak oda
yağcılık yaptığı için aslanın hışmından kurtulamamış.
aslan şöyle bir etrafa bakınmış ne görse iyi? bir
tilki sürünerek görünmemeye çalışarak kaçıyor. tam o
anda tilkiyi ensesinden yakalamış aslan ve ona da sormuş:
''eee tilki kardeş söyle bakalım nefesim kokuyor mu sence de?
hooh''deyince tilki zaten yandaki cansız bedenleri çoktan
farketmiş bir halde titreyerek şöyle demiş:
''aslan kardeş üzerine afiyet üşütmüşüm de burnum koku almıyor. ''
Gerçek zenginlik mal ve mülke sahip olmak ile değil,
akıl ve erdeme sahip olmak ile mümkündür. kedi nankör,
tilki kurnaz, akrep zehirli, yılan sinsi; İnsan ise hepsi.
İmza:
Bu mesaja teşekkür edenler:(1): Mustafa A.,
Cevap:Bizleri ve Öğrencileri Motive Edici Öyküler ve Hikayeler (11.12.2013 14:32:18)
öğrencilerimizin gelişim aşamalarında son derece önemli bu hikayeleri gerçek manada sınıfımızda kullanmalıyız. hayal gücü başta olmak üzere her türlü gelişimlerine çok faydalı. 
İmza:
öğrencilerimizin gelişim aşamalarında son derece önemli bu hikayeleri gerçek manada sınıfımızda kullanmalıyız. hayal gücü başta olmak üzere her türlü gelişimlerine çok faydalı.
İmza:
Bu mesaja teşekkür edenler:(1): Bülent Dinç,
Cevap:Bizleri ve Öğrencileri Motive Edici Öyküler ve Hikayeler (11.12.2013 19:58:52)
MUTLU KEDİ HİKAYESİ
Yavru bir kedi kuyruğuyla oynuyormuş. Bunu gören yaşlı bir kedi:
- Neden kuyruğunu kovalıyorsun?
Yavru kedi yanıt vermiş:
- Mutluluğun kuyruğumda olduğunu öğrendim. Onu yakaladığımda mutluluğa kavuşacağım. Bu nedenle onu kovalıyorum.
Bunun üzerine yaşlı kedi şöyle demiş:
- Senin yaşında bende mutluluğun kuyruğum olduğunu düşünmüştüm. Sonra şunu fark ettim; ne zaman onu yakalamaya çalışıp, kovalasam benden uzaklaşıyor, ne zaman kendi yoluma gitsem hep peşimden geliyor.
Hayat akarken mutluluğu kovalamak yerine onun sizi takip etmesine izin verin.
İmza:
MUTLU KEDİ HİKAYESİ
Yavru bir kedi kuyruğuyla oynuyormuş. Bunu gören yaşlı bir kedi:
- Neden kuyruğunu kovalıyorsun?
Yavru kedi yanıt vermiş:
- Mutluluğun kuyruğumda olduğunu öğrendim. Onu yakaladığımda mutluluğa kavuşacağım. Bu nedenle onu kovalıyorum.
Bunun üzerine yaşlı kedi şöyle demiş:
- Senin yaşında bende mutluluğun kuyruğum olduğunu düşünmüştüm. Sonra şunu fark ettim; ne zaman onu yakalamaya çalışıp, kovalasam benden uzaklaşıyor, ne zaman kendi yoluma gitsem hep peşimden geliyor.
Hayat akarken mutluluğu kovalamak yerine onun sizi takip etmesine izin verin.
İmza:
Bu mesaja teşekkür edenler: