Ona göre asıl bizim olan, bize sadık şekilde bağlı olan, bizi bizde ve bizim için saklayan geçmiş zamandır. Fakat biz devamlı bir oluş halinde olduğumuz için, kendimizle beraber geçmiş zamanlarımız da değişir. O halde her çağın hatıralara ayrı ayrı bakış ve onları anlayış tarzı vardır. Fakat yazar, burada da kalmaz, bu değişkenliği büsbütün derinleştirir; bizimle beraber değiştiği için bizimle beraber kaybolması lazım gelen ha¬tıralara bir çeşit ebedilik de kazandırır.

(I) Ev dediğin, penceresi dağlara bakmalı. (II) Pencerenden dağlar ve dağların üstünde parıltılı bir kandil gibi yıldızlar görünmeli. (III) Gece bitmeden, güneş yıldızları silip götürmeden pencereye koşmalısın. (IV) Gecenin eremediği ve sislerin karartamadığı sabah yıldızını görmelisin.

(I) Türk dili, birçok eski kelimesini, yerlerine da¬ha güzellerini buldukça terketmiştir. (II) Fakat eskiden beri güzel her kelimesini mutlaka yaşat¬mıştır. (III) Türkçenin, ülkeler, coğrafyalar ve dil¬ler boyunca süren bir macerası olmuştur. (IV) Bu macera en çok da 'güzel"i aramak duygusun-dandır.

Ev dediğin, bir yanı dağlara, penceresi yıldızlara yaslanmalı. Başını çevirdin mi bir dağ kurmalı gözlerinin önünde. İçin ürpermeyle dolmalı. Kalkıp dağlara yürüme isteği kabarmalı yüreğinde. İnsanın bir yanı hep dağlara açık kalmalı..

Ulu fıstık çamlarının gölgelendiği, renkli çakıllarla kaplı bir yoldan, menekşe güllerinin, hanımeli, yasemin gibi mis kokulu çiçeklerin sardığı kameriyelerin, üzerinden köprülerle geçilen nilüferlerle kaplı havuzların, süs bitkilerinin arasına yerleştirilmiş kocaman kuş kafeslerinin, güvercinliklerin arasında dolana dolana konağa vardık. Beyaz mermer basamaklı bir merdivenden konağın camekanla çevrili taraçasına çıktık.

Burası bir şehir değil; bir çiçek bahçesi... Evler, oteller, lokantalar, dükkânlar hep bir yeşil dekor içinde. Bahçeler, parklar eksik değil. Ağaçların altında, yolların kenarında beyaz boyalı kanepeler, koltuklar var. Burada genç, yaşlı, çocuk, isteyen oturup dinleniyor; okuyor; güneşleniyor. Sokakların ortasında bahçeler içinde lokantalar var.

Bir insana yapabileceğiniz en büyük iyilik, ona kendi sahip olduklarınızı göstermek değil onun sahip olduğu şeyleri keşfetmesini ve açığa çıkarmasını sağlamaktadır.

Geleceğimizi bugünden inşâ etmeye yönelmek için "dün" dediğimiz geçmişi bütün verimleriyle kuşatmak gerektiği açık bir hakikattir. Kültürümüz medeniyetimiz, öz kimliğimiz "dün" dediğimiz o geçmişte öylece duruyor. Durduğu zamandan bu zamana, eserlerde kendini gösteriyor.

I. Alınan karar siciline işlenmiş.
II. Yıllar önce bu suçu işlemişti.

III. Gelmeyenleri devamsızlık defterine işledi.
IV. Konuyu soru-cevap yöntemiyle işliyordu. 

 I.Alınan karar siciline işlenmiş.

II.Yıllar önce bu suçu işlemişti.

III.Gelmeyenleri devamsızlık defterine işledi.

IV.Konuyu soru-cevap yöntemiyle işliyordu.

Unuttuk sevgiyi, gönül yapmayı, insanı, çocukluğu, Unuttuk masumluğu hayatı. Mevsimleri, renkleri.

Unuttuk sevgiyi, gönül yapmayı, insanı, çocukluğu, Unuttuk masumluğu hayatı. Mevsimleri, renkleri.

Ben, Batı'dan teknik araçlar almayalım demiyorum. Alalım; hem de öylesine alalım ki, herkes bol bol yararlansın. Ama onunla birlikte, o araçları meydana getiren bilgiyi, bilgi yollarını da alalım diyorum.

insan çok söz söylemekle değil söylediği sözlerin yerinde ve faydalı olmasıyla kıymetini yükseltir. İnsan, sözüyle kendini gösterir ve davranışlarıyla kendi ruh yüceliğini aksettirir. Değerli söz, en kestirme yoldan muhatabın kafasını karıştırmadan ona birşey anlatan sözdür. Her yerde ağzını açıp saçma sapan söz söyleyenlerin kafa ve gönüllerinden daha büyük olan dilleri ihtimal ki onların mahvolmalarına sebep olacaktır.

Kavga etmek kötüdür.İnsanları birbirinden uzaklaştırır.Bu yüzden kavga etmek yerine birbirimizi sevelim sayalım ve iyi davranalım.Bir konuyu bağırarak anlatmak yerine sakince anlatalım ve sabırlı olalım.