Bir sabah vakti yorgun bedenler kan ter içindeyken camlara vuran neydi öyle?

Aylardır yağmura hasret bu terli ve de yorgun coğrafya, yeniden canlanıyor mu ne

Hüznün gölgesinde yüreklere yel gibi değen damlacıklar kokusu,

Ve sarı bir nilüferin dudağından süzülür gibi bizi ıslatan o ses,

Baştan sona akıyor hayat,türkü çığırıyor bu sabah sana hasret herkes.

Kaç yemindir sana adadık,kaç şiirdir yazmak için seni bekledik.

Şimdi zulanda ne varsa dök üstümüze,ıslat köhne yazdan kalma tenlerimizi,

Sonbahar mevsimini müjdele bize yorgun geçen bir yaz neftisinde,

Ayrılık mevsimi bildiğini söyler yine bir ateş misali dolar inceden içimize,

Ve bulutların ağlamaklı sesiyle bitiver şimdi sana hasret her yerde...

Bir sabah vakti ne de güzel kokuyor Anadolu,bir bilsen,nasıl nasıl..

Çatlamış bu toprak yeniden dirilecek,aşımız,ekmeğimiz,namussumuzdur bu.

Kaç batan güneş,kaç doğan gün şahittir nasıl da  beklemiştik onu,

Var mı ki senden başka yerimiz,gurbetlerde geçen beyhude ömrümüz,

Şiire çalan sesinle gün vurana,gün kavuşana dek hadi dökül şimdi üstümüze...

23.09.2008

İbrahim KAYA