ONLİNE SINAV ANALİZ

• gün
• yol
• saç
• suç 
• pis

I. Yazın pamuklu giysileri tercih etmeliyiz.

II. Bu yünlü kazak beni çok kaşındırdı.

III. yoldan geçen ilk otobüse bindim.

Peşpeşe gelen aynı görevli sözcüklerin arasına konulur.

Babam beni ya ( ) nına çağırdı:

- Bak Mert, he ( ) nüz kış mevsiminde ( )

yiz. Üzerine kalın gi ( ) yin.

 

Daha bir ballanır uyku,

Çocuklar kardeş oldumu?

Barışır artık kurt, kuzu,

Çocuklar kardeş oldu mu?

Ankara Türkiye?nin Başkentidir.

Bir yardım kurumumuz olan kızılaya bağışta bulunduk.

Kitaplar en iyi dostlarımızdır. Onlar hiç şikâyet etmezler. Dilediğimiz yere bizimle gelirler. Bize bilgi vermek için çırpınır dururlar. Biz asla kötülük etmezler. Kısacası kitap, iyi bir yol arkadaşı, bilgi hazinesidir.

Birkaç kitabı birden okumak? En hoşlandığım şey. Büyük babamın kitaplığından iki üç kitabı alıp odama götürdüğüm ilk gençlik gecelerini anımsıyorum. Büyük babam takılırdı: ?Çok kitabı olandan değil, bir kitabı olandan korkmalı.? Hepsini okur muydum o kitapların? Nerde... Kiminin birkaç yaprağını, kiminin tümünü, kiminin yarısını...

Sevilen bir kitabın bitmesini istemem hiç. Onu bitirmemeye çalışırım elimden geldiğince. Şiir kitaplarını daha çok severim bu yüzden. Tüm olarak okunmazlar, zaman zaman seslenirler. Dışa değil, içe dönük öyküleri bu yüzden üstün tutarım.

Dışımızdakiler sınırlıdır, içimizdekiler öyle mi ya!

Eskiden elektrik olmadığı için sokaklar aydınlık değilmiş. Radyo ve televizyonda yokmuş. Böyle olması, çocukların işine geliyormuş. Alacakaranlıkta sokağa çıkıp oyun oynamanın tadına doyamıyorlarmış.

?Ahmet ile dedesi bir köyde yaşıyordu.?

Her yerden daha güzel
Bizim için burası.
Okul, sevgili okul!
Neşe, bilgi yuvası
Güzel kitaplar burada,
Bir çok arkadaş burada.
İnsan nasıl sevinmez,
Böyle yerde okur da.
Senin çatın altına,
Girmez kötü duygular
Bilgi giren yerlerde
Kalmaz artık kaygılar.

Yaşar Efendi, Orhan?a bir çift güvercin verdi. Orhanların bahçesinde, eski, tekerleri çıkmış bir yük arabası vardı. Bu araba güvercinlik olarak hazırlandı. Bu iş için Orhan?ın arkadaşları Osman, Selim, Sami ona yardım ettiler. Güvercinler merasimle yeni yuvalarına bırakıldı.
Orhan ve arkadaşları, okuldan çıkar çıkmaz soluğu güvercinlerin başında alıyorlardı. Dördünün de tek üzüntüsü vardı: Bu iki güvercini uçursalar, bunlar muhakkak başka güvercinlerin arasına karışacak, bir daha dönmeyeceklerdi. Oysa güvercinleri uçurmak, onların yuvalarına dönüşlerini beklemek, dördünün de en büyük merakıydı.

Sabah kalkar kalkmaz, artık annemin uyarmasını beklemeden, dişlerimi fırçalayıp yüzümü yıkıyorum. Sabahları herkese ?Günaydın!? akşamları ?İyi akşamlar!? demeyi unutmuyorum. Sokakta yardıma muhtaç olanları karşıdan karşıya geçiriyorum. Elindeki torbaları taşıyabileceğim bir yaşlı görmek için gözümü dört açıyorum. Arkadaşlarımın saçını çekmiyorum, defterlerini karalamıyorum. Ama nasıl oluyor bilmiyorum. Bir de bakıyorum ki büyüklerin yaramazlık diye adlandırdıkları şeyleri yine yapıvermişim.

Siz hiç o ışıkları pırıl pırıl yanan, her yandan müzik seslerinin doldurduğu, cıvıltılı, kahkahalı lunaparkları gece yarısından sonra gördünüz mü? Ben gördüm. Çünkü benim babam lunapark bekçisi.
Bazı geceler babamın yanında kalırım. Babamın küçük bir kulübesi vardır, çarpışan arabalarla atlıkarıncaların arasında. İşte orada çay demler kendisine, oturur. Ama çoğu zaman dışarıdadır, lunaparkın içerisindeki aygıtların arasında döner durur.

İyi düşünmeden söylediğimiz sözler, bizi güç durumda bırakabilir. Böyle durumlarda üzülür, ?Keşke böyle konuşmasaydım.? dersiniz. Sözü, ağzımızdan çıkmadan önce kafamızda iyice tartmalıyız.

Kartal, kulak tırmalayıcı bir sese sahipti, ancak bir gün atın kişnemesini duydu. Bu ses o kadar hoşuna gitmişti ki taklit etmeye çalıştı. Kendini ne kadar zorladıysa da kişnemeyi başaramadı. Üstelik bu arada kendi sesini de kaybetti.

Bir tilki çok acıkmış. Bir ağaç kavuğu görmüş. İçeride et ve ekmek varmış. Tilki kavuktan içeri girmiş. Ekmeği ve eti yiyince karnı çok şişmiş. Fakat yemeye devam etmiş. Sonunda zayıf tilki olmuş şişman tilki. Kavuktan dışarı çıkmak istemiş, fakat bir türlü başaramamış.

Ağaçlar da insanlar gibidir.
Seveni olur, sevmeyeni?
Keserseniz ağlarlar,
Tıpkı dövülen insan gibi.
Ağaçlar da insanlar gibidir.
Onlar da çalışır durmadan.
Ve hepsi yararlıdır,
Örnek bir insan gibi.

Ağaçların adını bile bilmeden ormanda gezip tozmak, bir insan için bağışlanmayacak bir eksiklik olsa gerek. Ormandaki bir ağacın gölgesine, gövdesini saran kabuğuna, dallarına ve yapraklarına bakarak cinsini hatta niteliklerini anlamak o kadar kolay ki!

Soyhan, çöp kutusuna atılmış bir kitap buldu. Gözleri sevinçle parladı. Uzun süreden beri bu kitabı satın almak istiyordu. Kitabı okşar gibi tuttu. Tozlarını temizledi. "Nasıl atarlar seni buraya!" diye söylendi.

Mutlu yaşamak için,
Sağlıklı olmak gerek.
Yollarını bu işin,
İyice bilmek gerek.

Öğretmenimin anlattıklarını ......... .

Yılda iki kez çiçek açıyordu,
Ama meyve vermiyordu
Erik ağacım.
Dediler ki bana:
? Al baltayı eline,
Yürü üzerine, korkut onu!

Artık çiçek açmıyor erik ağacım.
Yılda iki kez çiçek açıyordu
Ama artık çiçek açmıyor,
Erik ağacım.
Dediler ki bana:
? Şarkılar söyle ona, sev.
Sevgi sözleriyle yüreğini doldur.
Bahar erken dayandı bu yıl kapıya.

İpek diyarı ve taht şehri Bursa?nın kalesini kimin yaptığı belli değildir. Kalenin temeli yalçın kaya üzerine kurulmuştur, şekli kareden uzuncadır. Kuzey yönü yüksek olduğu gibi altı da uçurumdur. Kale, Uludağ?ın eteğinde olduğundan lodos ve doğu rüzgârlarından korunur.

Bir kurt, çiftlikten kaçırdığı bir koyunu yemek için uygun bir yere götürürken yolda aslanla karşılaşmış. Aslan, kurttan koyunu kapıp, hızlıca giderken kurt, aslanın ardından bağırmış:
- Hani seninle dosttuk? Bu yaptığından utanmalısın, demiş.
Aslan da alaylı bir şekilde cevap vermiş:
- Sana koyunlarını teslim eden çoban da dostun değil miydi?

atlıyor mu?

Hemen her gün yaptığımız işlerden biri de dinlemektir. Dinleme de okuma gibidir. Nasıl okuyarak başkalarının düşüncelerini, duygularını öğreniyorsak aynı şeyi dinleyerek de yaparız. Konuşulanlar üzerinde düşünür, anlatılanları kavramaya çalışırız. Bu bakımdan dinleme, öğrenme yollarının başında gelir.

Daha birkaç gün öncesine kadar, kendisine öfkeyle baktığım bekçi amcayı artık sevmeye başlamıştım. Meğer onun her düdük çalışı, bizi korkutmak için değil, bir kötülüğe engel olmak içinmiş. Şimdi daha iyi anlıyorum.